"Ostatni lot" Julie Clark

Wydawnictwo Muza

Stron: 448

Data wydania: 3.06.2020 r.

„Ostatni lot” jest naprawdę dobrą książką, napisaną bardzo przejrzyście, w chronologii wydarzeń, więc czytelnik nie musi głowić się, zastanawiać co było kilka stron wcześniej, po prostu płynie z historią. Dwie kobiety Eva i Claire, wydaje się z dwóch różnych światów, a jednak zaskakująco do siebie podobnych, spotykają się w kawiarni na lotnisku. Obie chcą uciec, więc zamieniają karty pokładowe, by rozpocząć życie z inną tożsamością. Samolot, którym po zamianie leciała Eva, ulega katastrofie. Claire ma szansę przejąć tożsamość Evy i wreszcie zniknąć, tylko czy na pewno można zaufać nieznajomej?

Powieść porusza trudny temat przemocy domowej, znęcania nie tylko fizycznego, ale i psychicznego, niszczącego poczucie własnej wartości, powodującej ciągły lęk o najmniejszy grymas na twarzy oprawcy, uczucie, by się stać niewidzialnym. Autorka bardzo dobrze oddała uczucia obojga — kobiety zastraszonej, a także górującego nad nią męża. Aż przychodzi szansa na zmianę wszystkiego, odwrócenie losu i wzięcie życia we własne ręce. Któż by nie skorzystał? Widać, że autorka chciała pokazać, jak trudno wyrwać się z takiej relacji, jak wiele jest w stanie zaryzykować ofiara, by móc z powrotem być wolna.

„Ostatni lot” ma kilka scen, które może są mniej realne (głównie w życiu Evy), ale nie rzutuje to na moją ocenę jako całości. Książka mocna, choć krwi w niej brak, mamy za to życie poza granicą prawa, niejasne interesy, jedno pożegnane bagno, a znowu jedną nogą nad krawędzią kolejnego. Polecam!

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Muza S.A.