Amnezja. Frederico Axat.

Wydawnictwo Prószyński
Stron: 464
Data wydania: 16.01.2020 r.

Amnezja najczęściej równa się kłopotom, a tych Johnowi nie zabrakło ;)

W wieku dwudziestu siedmiu lat John Brenner jest trzeźwiejącym alkoholikiem i rozwiedzionym ojcem czteroletniej Jennie, którą widuje rzadziej, niż by sobie tego życzył. Pewnej nocy budzi się na podłodze własnego domu i nie pamięta niczego, co wydarzyło się w ciągu kilku ostatnich godzin. Obok siebie dostrzega pustą butelkę po wódce, pistolet i zwłoki młodej, pięknej dziewczyny, której — o czym jest głęboko przekonany — nigdy wcześniej nie widział. W jego głowie dudni uporczywe pytanie: „Czyżbym był mordercą?”.

„Amnezja” zaczyna się od mrożącego krew w żyłach akcentu, by potem spokojnie przeprowadzić nas przez zagadkę i kłopoty głównego bohatera. Czy to dobrze? Moim zdaniem tak, bo choć książka zwalnia, to nie jest nużąca, a to, z czym mamy do czynienia wzbudza zainteresowanie, nie jest szablonowe i schematyczne. Może momentami mało prawdopodobne, ale z drugiej strony, my zwykli ludzie pojęcia nie mamy, nad czym pracuje się w ściśle tajnych laboratoriach.

Powieść jest zagmatwana, pojawia się motyw pięknej dziewczyny z naszyjnikiem, ale nie wiemy, kim jest i dlaczego główny bohater ją widzi. Czy to alkoholowe zwidy? W końcu John jest trzeźwiejącym alkoholikiem, ale czy na pewno uporał się z nałogiem? Na to ostatnie pytanie autor nie daje nam jasnej odpowiedzi, dlatego fabuła jeszcze bardziej się komplikuje. W końcu trafiamy na koniec sznurka, który ma nas zaprowadzić do szpulki, ale droga do niej daleka. W fabule jest wiele wątków, wiele sytuacji, które pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego. Główny bohater znajduje sprzymierzeńców w parze przyjaciół z lat szkolnych i postanawia odkryć, co tak naprawdę zdarzyło się w jego domu. Trafia na... spisek, tak chyba można powiedzieć, w który zamieszany jest jego brat, nieżyjący ojciec i dwóch przypadkowych chłopaków. Zagadka rozwiązuje się powoli, a finał zaskakuje, więc mnie kupiła.

W „Amnezji” znajdziecie dużo przemyśleń głównego bohatera o nim samym, spokojnie nie są to meczące wynurzenia, raczej służą temu, by przybliżyć nam jego sylwetkę. Jak mocno pogubił się we własnym życiu i czemu walczy o z góry przegraną sprawę. Myślę, że każdy, kto lubi thrillery psychologiczne, nie będzie zawiedziony. Ja nie jestem i polecam!

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Prószyński.