Spowiedź polskiego kata. Jerzy Andrzejczak.

Wydawnictwo Aktywa

Stron: 272

Data wydania: 15.09.2018 r.

„Spowiedź polskiego kata” książka, co do której miałam wiele oczekiwań, ale nie jestem w pełni usatysfakcjonowana. Rozmowy z ostatnim polskim katem, a tego przede wszystkim się spodziewałam, jest bardzo mało. Dodatkowo odniosłam wrażenie, że autor podszedł do tematu, nie na zasadzie pokaże, jak było, co może dać argument w dyskusji nad za czy przeciw karze śmierci, a raczej udowodnię, że kat jest takim samym mordercą, jak ci których wieszał. Nie widzę w tej książce obiektywizmu, a usilne wrzucenie bohatera książki do jednego worka z przestępcami, co mnie osobiście bardzo przeszkadzało. 

Rozmowę z ostatnim polskim katem przerywają informacje o tym, jak bardzo na przestrzeni wieków, urząd katowski się zmieniał. Jak zmieniał się sposób postrzegania kata — od człowieka, który był najniżej w hierarchii społecznej, do osoby, która wzbudzała szacunek i grozę. O narzędziach stosowanych do zadawania bólu podczas przesłuchań (czym wieki temu również parali się kaci), aż do metod zadawania śmierci — od szubienicy, przez gilotynę, krzesło elektryczne, po rozstrzelanie czy współczesne zastrzyki śmierci. Przerażające? Bardzo. Zastanawiam się, jak osoba przy zdrowych zmysłach, może chcieć dobrowolnie uczestniczyć w egzekucji, jako widz. Mnie wystarczył opis tego, co dzieje się z człowiekiem podczas rażenia prądem, bym musiała odłożyć książkę i dać sobie chwilę oddechu, a co dopiero to zobaczyć? Makabra. Ludzka psychika jest dla mnie największą zagadką i chyba tak zostanie.

Tak jak powiedziałam na wstępie, chciałbym by dialogu z katem, było więcej, dużo więcej, choć patrząc na to, jak autor w tej rozmowie go traktował, nie dziwię się, że nie chciał opowiadać, w końcu ile razy można tłumaczyć się z tego, że zabijał, bo taki był prawomocny wyrok, a to była jego praca? Jeżeli macie mocne nerwy i ten temat Was interesuje, to przeczytajcie.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Aktywa.