"Legendy Archeonu" Thomas Arnold - RECENZJA PATRONACKA -

Wydawnictwo Vectra
Stron: 720
Data wydania: 26.11.2018 r.

Zmiana gatunku, z którego autor jest znany różnie wychodzi, może pomóc, może pogrążyć. Jeden z moich ulubionych autorów Thomas Arnold zaryzykował i napisał fantasy. Nie jestem ekspertem, ale dla mnie bomba! Zapraszam :)

Ziemię Archeonu pustoszy „horda". Veneni — istoty o nadludzkiej sile — najeżdżają kolejne miasta i mordują mieszkańców, nie oszczędzając również stolicy Archeonu Antiem, gdzie ginie król i królowa. Jednak „Czarni wojownicy” nie kierują się chęcią zysku, nie grabią miast, nie chcą władzy w królestwie, jedyne czego pragną to śmierci i ciał rycerzy. Ocalały z rzezi książę Aodhan wraz z potężnym wojownikiem Haganem wyrusza w niebezpieczną podróż do Ethum. Jedynego miejsca, gdzie „horda” jeszcze nie dotarła. Z królem Itrem chce przeciwstawić się zalewającej kolejne tereny Czerni i pomścić śmierć rodziców.

„Legendy Archeonu” są od początku do końca fantastycznym światem wykreowanym przez autora. Światem, w którym rządzą dawni, a zapomniani bogowie, kapłani i... miecze. Uniwersum, które stworzył Thomas Arnold, poznajemy dzięki wędrówce Aodhana. Kolejne krainy, kolejne plemiona — mniej lub bardziej rozwinięte, które bardzo barwnie i bardzo realistycznie autor oddał. Każda z nich jest inna, każda rządzi się własnymi prawami, każda ma własną historię. Jednak w jakiś sposób większość z nich jest powiązana z dawnymi władcami Archeonu, więc wszystko, czego dowiadujemy się z podróży z Aodhanem, tworzy spójną i logiczną całość. 

Osią fabuły nie jest wojna, a to, co od wieków jest największą ludzką namiętnością — władza, chęć sięgnięcia po tę absolutną. Panowania nad wszystkimi istotami. W „Legendach Archeonu” nie brakuje intryg, zdrad i przysłowiowego (a niekiedy i dosłownego) wbicia noża w plecy. Wróg może okazać się przyjacielem, ten kogo mieliśmy za przyjaciela najzacieklejszym wrogiem. Spisek rodzi spisek, wzajemne podejrzenia, a także nieoczekiwany zwrot akcji w samej końcówce sprawiają, że powieść, choć obszerna, czyta się zaskakująco szybko. 

Co nas jeszcze czeka? Nie wiem. Zakończenie jest dość zaskakujące i nie mam pomysłu jak potoczy się dalsza część Archeonu. Wiem jedno — warto! Thomas pokazał swoją inną twarz i ja ją kupuję :) Was zachęcam, nawet jeżeli nie mieliście do tej pory do czynienia z fantastyką.

Za egzemplarz oraz możliwość objęcia książki patronatem medialnym dziękuję Thomasowi Arnoldowi oraz Wydawnictwu Vectra.