"Krocząc wśród cierni" Mariusz Leszczyński

Wydawnictwo Poligraf

Stron: 188

Data wydania: 20.09.2018 r.

William Baxter jednego dnia traci całą najbliższą rodzinę — ojciec, matka oraz dwie młodsze siostry zostają zamordowane w rodzinnej posiadłości. Niewyobrażalna tragedia odciska piętno na młodym mężczyźnie, który od nowa próbuje ułożyć własne życie. W końcu los się do niego uśmiecha, jednak przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. Czy korzystając z nadarzającej się po latach okazji, nie popełni błędu, który będzie go kosztował więcej, niż jest gotów zapłacić?

Sensacja jako gatunek kojarzy mi się ze Stevenem Seagalem. Człowiek, który traci wszystko i nie mając nic do stracenia, zaczyna osobistą wendetę. „W krocząc wśród cierni” najlepiej widać to od mniej więcej połowy powieści. William zaczyna walkę z nierównym przeciwnikiem, potężną strukturą, której wpływy sięgają daleko. Dużo dalej niż można się tego początkowo spodziewać. Dlaczego dopiero wtedy? Głównego bohatera poznajemy krótko przed tragicznym wydarzeniem, o którym pisałam w streszczeniu fabuły. W dalszej części zagłębiamy się w jego zycie, w to, jak funkcjonuje po tym traumatycznym wydarzeniu, jak składa do kupy to, co mu zostało, próbuje walczyć o prawdę, dojść do tego, co się wydarzyło w jego domu, ale jeszcze jest za słaby i napotykając mur, rezygnuje. Dopiero spotkanie pewnej kobiety pozwala mu stanąć na nogi i powtórnie zmierzyć się z tymi, którzy stoją za śmiercią jego rodziny. Z tajemniczą organizacją.

O samej organizacji niestety niewiele wiemy, a szkoda, bo ten wątek bardzo mnie zainteresował, w którymś momencie napomknięte jest tylko, że przypomina ona mafię. Biorąc pod uwagę eliminację osób, które w jakiś sposób chciały się wyłamać oraz to jak szerokie wpływy ma ta organizacja, taki wniosek nasuwa się sam. Dlatego żałuję, że nie jest bardziej rozbudowany, zwłaszcza, iż miał on znaczący wpływ na życie zarówno głównego bohatera, jak i jego rodziny. O ojcu Williama również chciałoby się wiedzieć coś więcej, zwłaszcza o jego przeszłości.

W powieści mamy narrację pierwszoosobową, opowieść Williama wygląda trochę jak pamiętnik, co jest dość ciekawym zabiegiem. Koniec jest tak skonstruowany, że może być zarówno wstępem do kolejnej części, jak i ostatecznym zamknięciem „Krocząc wśród cierni”. Nie znam planów autora, ale będę bacznie śledzić jego stronę. Moje ogólne wrażenia? Hmm jest akcja, jest dramat, potem trochę tempo zwalnia, bo Will wiedzie zupełnie zwyczajne życie, po czym akcja znowu nabiera tempa i trzyma ten poziom do końca. Irytowały mnie „kotki”, „skarby” itp. w dialogach, ale to mnie denerwuje zawsze, niezależnie od książki czy filmu, po prostu nie lubię takich zwrotów i już.

Jeżeli macie wolne popołudnie i chcecie spędzić je z książką to polecam :)

Za egzemplarz dziękuję Autorowi Mariuszowi Leszczyńskiemu.