Naturalna kolej rzeczy Charlotte Wood

Wydawnictwo Kobiece

Tłumaczenie Daria Kuczyńska-Szymala

Stron: 288

Moja ocena: 3/6

„Historia brutalna i piękna. To Opowieść podręcznej na odludziu” - tym jednym zdaniem książka przekonała mnie do siebie. Z chęcią sięgnęłam po egzemplarz. A jakie wrażenie wywarła? Zapraszam.

Yolanda budzi się pewnego dnia w towarzystwie innej kobiety w nieznanym miejscu. Obie nie wiedzą, jak się w nim znalazły i dlaczego. Wkrótce dowiadują się, że zostały uwięzione wraz z ośmioma innymi kobietami w odosobnionym ośrodku na australijskiej pustyni. Czy uda im się uwolnić?

„Naturalna kolej rzeczy” ma niesamowicie przyciągająca okładkę, delikatna róża spętana łańcuchem. Jest piękna i niepokojąca zarazem. Jak zaznaczyłam na początku, przyciągnęła mnie rekomendacja Pauli Hawkins znajdująca się na okładce. Nawiązywała ona do Opowieści podręcznej, którą znam, więc z dużymi oczekiwaniami sięgnęłam po książkę Charlotte Wood. Niestety, nie wywołała ona we mnie tak silnych emocji jak „Opowieść”. Fabuła bardziej skojarzyła mi się z historią z jakiegoś obozu pracy, jednak realia okazały się zupełnie inne. Kobietom, które zostały uwięzione, ogolono głowy – interpretuję to jako chęć złamania kobiet, sprawienia, aby poczuły się bezwartościowe. Pewnie że o wartości kobiety nie decydują piękne włosy, jednak są nieodłącznym atrybutem kobiecości, długie i lśniące mogą przyciągać tak samo jak zgrabna figura. Dodatkowo zapinanie kobiet na smycz, czynność zupełnie zbędna, bo one nie miały ani gdzie ani jak uciec, to kolejny zabieg by utwierdzić je w przekonaniu, że znaczą tyle co zwierzęta. Ciężka i  bezsensowna praca fizyczna (przekładanie kamieni w środku głuszy), głodowe racje żywnościowe i stałe okazywanie przez strażników, kto tu rządzi. Wszystko to sprawiało, że z każdym kolejnym akapitem czułam się jak w koszmarnym śnie. Szkoda, że takiej dusznej i ciężkiej atmosfery autorce nie udało się zachować do samego końca. Zakończenie? Nie zamyka żadnej kwestii ani nie daje odpowiedzi na pytania, jakie zrodziły się podczas lektury.

Nie wiem, jaki jest główny przekaz tej powieści, ponieważ nie potrafiłam go wychwycić. Historia ma potencjał i mogłaby wyjść z niej całkiem ciekawa książka, ale panuje w niej lekki chaos. Kiedy już wczujemy się w to, co się dzieje, autorka nagle urywa wątek i przechodzi do opowieści z perspektywy innej dziewczyny. Może to celowe działanie, które ma w nas wywołać dezorientację, niepokój i pytanie „Ale o co chodzi?”, jednak mnie takie zabiegi trochę męczyły. To co przebija z kart tej powieści to niesamowita siła kobiet. I to bynajmniej nie ta fizyczna, ale znacznie potężniejsza siła psychiczna.

Mimo, że ciężko mi było się przez tę powieść przebić, to z pewnością nie uważam, by jej lektura okazała się stratą czasu. Jestem przekonana, że książka znajdzie swoich zwolenników. To dość pokręcona historia, z głęboko ukrytym przesłaniem. Nie odradzam, jednak sama do niej raczej nie wrócę.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu