"Tyran" T.M. Frazier

Wydawnictwo Kobiece
Stron: 320
Moja ocena 4/6

Pierwsza część Kinga zakończyła się w taki sposób, że nie mogłam się doczekać, aż w moje ręce trafi jej kontynuacja - „Tyran”. I nareszcie nadszedł ten dzień :) Jednak czy książka spełniła moje wysokie oczekiwania wywindowane wysoko przez „Kinga”? Zapraszam.

W poprzedniej części za sprawą pewnych manipulacji Doe i King zostali rozdzieleni. Przestępca ma wrócić z powrotem do więzienia, a Doe do swojego prawdziwego domu i poprzedniego życia. Okazuje się, że dziewczyna naprawdę nazywa się Ray, ma małego synka Samuela, mieszka z matką nadużywającą alkoholu oraz ojcem – bezwzględnym senatorem, dla którego liczą się tylko wpływy. W życiu Doe pojawia się również dawny chłopak Tanner, a wraz z nim wracają wspomnienia z przeszłości. Jednak w głowie dziewczyny wciąż pozostaje King. Tym razem to ona musi go uratować.

„Tyran” zaskoczył mnie przewidywalnością. Właściwie już po kilku pierwszych stronach wiedziałam, kto, z kim i dlaczego. Oczywiście to nie kryminał, więc rozwiązanie może być oczywiste, a dochodzenie do prawdy nie musi sprawiać żadnych problemów. Mimo to zabrakło mi trochę elementów zaskoczenia, przynajmniej jeżeli chodzi o ojca Doe i jej chłopaka/nie-chłopaka, Tannera. Gdyby nie te dwie kwestie, książka trzymałaby poziom swojej poprzedniczki. Oszukany King pała jeszcze większą chęcią zemsty, jest brutalniejszy, porachunki bardziej krwawe, a akcja pędzi do przodu w błyskawicznym tempie. W „Tyranie” nie znajdujemy też tak wielu gorących scen jak w pierwszej części, ponieważ przez większość czasu bohaterowie pozostają osobno. Autorka zachowała narrację pierwszoosobową, a rozdziały zachowały podobny układ i są podzielone tak jak poprzednio na części poświęcone Doe i Kingowi. Akcja zdecydowanie koncentruje się na Doe i rozdziałów jej poświęconych jest znacznie więcej. Nie zdziwiło mnie to, gdyż wraz poznajemy wcześniejsze życie dziewczyny oraz przyczynę jej ucieczki z domu. Mimo szczerych chęci i bardzo pozytywnego nastawiania nie potrafiłam wciągnąć się w fabułę. Całość moim zdaniem jest mniej dopracowana, znajdziemy wiele nieścisłości, a kilka scen, które po sobie następują, wzajemnie sobie przeczy. To co zdecydowanie ratuje historię, to skupienie się na psychologicznej stronie powieści. Znajdziemy tu bezkompromisową walkę o władzę i wpływy, widzimy to, jak żądza władzy niszczy rodzinę i doprowadza do życia obok siebie, jak może doprowadzić do uzależnienia. Ciekawą postacią jest tu postać senatora – ojca Doe. To bezwzględny człowiek, który dla zwycięstwa w kolejnych wyborach jest w stanie poświęcić nawet własną rodzinę. Pod wpływem pewnych wydarzeń i w jego sercu pęka skorupa, ale czy to uczyni z niego pozytywnego bohatera, tego nie byłabym taka pewna. Nie będę się więcej rozpisywała, bo ogólnie „Tyrana” oceniam słabiej niż „Kinga”.

Wkrótce na rynku pojawi się trzecia część „Lawless” i ona będzie opowiadała losy Beara, czyli jednego z członków motocyklowego gangu. Pewnie po nią sięgnę, ale już bez nastawienia, że to będzie świetna kontynuacja. „Tyrana” czyta się szybko i lekko, co jest zasługą dynamicznej akcji. Jeżeli przymknąć oko na niedociągnięcia, książka ta jest dobrą odskocznią od codzienności. Możliwe, że szybciej zabije wam przy niej serce :)