"Szósty po latach" Agnieszka Lingas-Łoniewska

Wydawnictwo Novae Res

Jeżeli uważasz, że szóstka jest twoją szczęśliwą liczbą - po przeczytaniu „Szóstego po latach” możesz zmienić zdanie.

Po Katowicach krąży seryjny morderca. Jego ofiarą padają zielonookie blondynki. Morderstw dokonuje zawsze szóstego dnia po porwaniu, więc śledczy nadają mu przydomek Szósty. Szef wydziału Śląskiej Grupy Śledczej Marcin Lager wraz z genialnym psychologiem-profilerem Alicją Szymczak próbują wpaść na trop psychopaty. Alicja idealnie pasuje na kolejną ofiarę, czy „Szósty" zapoluje również na nią? 

 

„Szósty po latach" to bardzo dobrze skonstruowany thriller, który trzyma nas w napięciu do ostatniej strony. Autorka miesza tropy, zapętla wątki, a smaczku dodaje to, że morderca wydaje się być na wyciągnięcie ręki. Zespół śledczych pod dowództwem Marcina prowadzi dynamiczne dochodzenie, Alicja bardzo wiernie odtwarza profil mordercy, a jednak „Szósty" cały czas wyprzedza ich o krok. Autorka skupiła się nie tylko na samym śledztwie, ale również na mechanizmie porwań, motywów i tego, co się dzieje się z uprowadzonymi kobietami do chwili ich śmierci. Opisy są bardzo sugestywne, więc przerażenie uwięzionych kobiet czujemy na własnej skórze.

Główni bohaterowie są bardzo dobrze skonstruowani. „Szósty" - mimo, że to psychopata i wielokrotny morderca – zostaje ukazany w taki sposób, że potrafimy zrozumieć, dlaczego jego psychika została tak mocno spaczona. Autorka wzorowała się na „Wampirze z Zagłębia" i myślę, że spędziła wiele czasu na badaniu psychiki przestępcy, ponieważ jest to widoczne w książce.

Alicja to babka z charakterem. Na jej życiu cieniem kładzie się tragedia z przeszłości, ale mimo to potrafiła się podnieść. Lubię takie bohaterki, bo z jednej strony Ala jest wrażliwa i delikatna, a z drugiej odważna. Udowadnia, że w męskim świecie policji świetnie daje siebie radę. Marcin to prawdziwy twardy szef wydziału, jednak chwilami jego przesadny zachwyt partnerką kłóci się z charyzmatycznym wizerunkiem. Może to był celowy zabieg i autorka chciała pokazać, że pod maską nieustępliwego komisarza skrywa się bardziej ludzka twarz. Momentami było tego za dużo i drażni, ale nie wpływa to negatywnie na moją ocenę książki, dlatego „Szóstego po latach" polecam z czystym sumieniem.