Trylogia Sejf. Tomasz Sekielski.

Dom Wydawniczy REBIS
Stron: 1056
Data wydania: 14.01.2020 r.

Powieści szpiegowskie są jednymi z moich ulubionych. Na „Sejf” czyhałam od dawna, więc jak tylko cała seria została wydana w jednym tomiszczu, wiedziałam, że musi się u mnie znaleźć.

Jedyną wadą takiego wydania jest jego rozmiar (i brak twardej oprawy), wiadomo, do torebki się nie wrzuci, chyba że ktoś na co dzień porusza się z walizką na kółkach. Później to już właściwie same zalety. Historia rozłożona na trzy tomy - „Sejf”, „Obraz kontrolny” i „Gniazdo kruka” - łączą się, przeplatają, więc nie trzeba czekać, szukać, bo wszystkie są w jednym miejscu. A co w nich jest?

Trylogia Sejf ma kilku bohaterów, którzy z czasem i biegiem wydarzeń wysuwają się na pierwszy plan. Spoiwem wszystkich trzech tomów jest dziennikarz śledczy Artur Solski (w trzecim tomie jest go mniej), któremu autor chyba dał kilka swoich cech, bo ten rudy, niepozorny facet ma niesamowitą intuicję i kiedy złapie temat, nie odpuszcza, nawet jeżeli może mu to zaszkodzić. Niejednokrotnie ociera się o śmierć, podważana jest jego wiarygodność, a jednak Artur nie daje za wygraną i drąży dalej. Co z tego wyniknie? Czy jeden człowiek może iść na wojnę z całym aparatem państwa?

Sejf to trzymająca w napięciu powieść nie tylko o służbach specjalnych, tajemnicach wagi państwowej czy ukrywaniu/eliminowaniu niewygodnych osób. To również powieść o pracy dziennikarza śledczego, o tym, jak trudno zdobyć wiarygodny materiał, jak wiele czasu wymaga zebranie i przeanalizowanie go oraz przekazanie tak, by wzbudzić zainteresowanie. Bo choć polityka dobrze się sprzedaje, to jednak nadal w kontekście — najlepiej osobistego — skandalu.

Tomasz Sekielski pokazuje świat, do którego zwykły śmiertelnik nie ma wejścia. Tak, jest on do szpiku kości realny. Szpiedzy, komórki odpowiedzialne z ich pracę, a w tym wieczna walka o informacje, które stanowią najcięższą z dostępnych broń. Takie do przekazania, takie do ukrycia, takie, do jakich dostęp ma tylko niewielka liczba osób, służące teoretycznie do zachowania stabilności w państwie. Asy, dzięki którym się wygrywa lub zostaje na samym dnie. Kto tak naprawdę pociąga za sznurki? Kto jest zakładnikiem? 

Jeżeli mam się pokusić o przyznanie miejsc, to zdecydowanie najlepsza jest I część, a III jako zbiór wszystkiego, co czytelnik już wie, czyta się najciężej, ale to tom finałowy, więc myślę, że bez tego by się nie obyło i  usystematyzowanie materiału jest potrzebne. Polecam! Dla mnie jedna z ciekawszych książek.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu :)