Białe róże z Petersburga. Joanna Jax

Wydawnictwa Videograf S.A.

Stron: 486
Data wydania: 6.11.2019 r.

„Białe róże z Petersburga” to kolejna powieść Joany Jax, która bardzo mi się podała, choć główną bohaterkę najchętniej zamordowałabym gołymi rękami.

Autorka jak zwykle niesamowicie plastycznie i z dbałością o zachowanie prawdy historycznej pokazała czas zmian, rewolucję październikową i upadek carskiej Rosji, jednak pokazany oczami zwykłych obywateli. Tych, których ten czas bardzo mocno doświadczył, głód, brak pracy, zamieszki na ulicach, ale zaszczepiana nadzieja, że kiedy to wszystko minie będzie lepiej, że trzeba ponieść ofiarę w imię wyższego dobra.

Na tym tle niebanalna, pozbawiona schematów historia miłości zwyczajnej dziewczyny Leny i księcia Aleksandra, mezalians, związek, który nie miał prawa istnieć. W wirze zmian ustrojowych tych dwoje traci ze sobą kontakt, to go odzyskuje, a gdzieś w oddali majaczy sylwetka rywala Aleksandra i to zarówno na polu politycznym, jak i uczuciowym — Iwana. Obaj są dla Leny ważni, każdy w innym momencie jej życia zrobił wszystko by ją ocalić, ale ona nie może i nie chce kochać ich obu.

Joanna Jax grę na emocjach czytelnika opanowała do perfekcji, stawia swoich bohaterów w sytuacjach, które zmieniają ich sposób widzenia świata i swojego życia, przewartościowują, pokazują, że nie zawsze można podążać z góry wytyczoną ścieżką, jak zaciera się granicą między tym, co kiedyś było nie do przyjęcia, a jak pod wpływem okoliczności stają się normą.

W „Białych różach z Petersburga” uczucia grają główną rolę, ale nie jest to książka o miłości, a przynajmniej na pewno nie tylko o niej. Polecam.