Aż do śmierci. Daria Górka

Wydawnictwo Mova

Stron: 256

Data wydania: 16.10.2019 r.

O tej książce ciężko się pisze tak jak i ciężko ją czytać. Trudna tematyka, specyficzne miejsce — więzienie i bohaterowie, których życie tak mocno doświadczyło, że śmierć stała się swego rodzaju wybawieniem.

„Aż do śmierci” to prawdziwe historie kobiet, które w pewnym momencie, spontanicznie, w amoku chwytają nóż i zabijają swojego męża, partnera, a tak naprawdę oprawcę, kata, znęcającego się niekiedy latami brutala, który nie tylko bije, ale i poniża, gwałci, podnosi rękę na dzieci.

Kto tu jest faktycznie ofiarą?

Przyznam szczerze, że siła tych kobiet powala na kolana, mimo lat znoszenia cierpień, a teraz kilkuletniego wyroku, one w większości pozbierały się w sobie i kiedy w końcu wyjdą na wolność, chcą żyć normalnie. Czy im się to uda? Czas pokaże. Zmiana w ich postrzeganiu samych siebie, jako kobiet, jako człowieka, a nie „czegoś”, to ogrom pracy, więziennych psychologów, adwokatów broniących ich w sądach czy pomagających wnieść apelację, czy zmniejszenie wyroku, ale i również rodzina, często pozostająca w kontakcie z osadzoną, jej dzieci, które nie widzą morderczyni, a nadal mamę.

Przez całą książkę zastanawiałam się, czy tych tragedii można było uniknąć? Nawet po przeczytaniu punktu widzenia drugiej strony, czyli m.in. adwokata specjalizującego się w sprawach o przemoc domową, pracownicy Błękitnej Linii czy opiekunki w Domu Dziecka, nie jestem w stanie jednoznacznie stwierdzić. W przypadku tych kobiet zawiódł nie tylko system nie tylko państwo, ale i sąsiedzi, znajomi, którzy odwracali wzrok, nie chcąc się wtrącać.

Czasu nikt nie cofnie, ale może po lekturze tej książki my sami, którzy być może gdzieś, kiedyś zetkniemy się z przemocą wobec innej osoby, nie damy na nią milczącego przyzwolenia.