"Zaginione laleczki" Ker Dukey & K. Webster. RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

Wydawnictwo NieZwykłe

Cykl: Laleczki (tom II)

Stron: 277

Data wydania: 18 lipiec 2018 r.

„Skradzione laleczki” zrobiły na mnie wrażenie, więc kiedy dostałam propozycję zrecenzowania drugiego tomu jeszcze przed premierą, z chęcią się zgodziłam. Zapraszam do świata „Zaginionych laleczek”.

Detektyw Jade wraca do piekła, z którego 8 lat wcześniej udało jej się uciec. Jest dorosła, silna, jednak czy potrafi przeciwstawić się demonicznemu Benjaminowi? Czy uratuje siebie i siostrę? Czy jest jeszcze dla nich obu nadzieja na wyrwanie się z rąk szaleńca?

W recenzji poprzedniej części (KLIK) zaznaczyłam, że bardzo chciałabym dowiedzieć się jakie okoliczności sprawiły, że Ben stał się potworem. Psychopatą zakochanym w lalkach. W „Skradzionych laleczkach” znalazłam odpowiedź, która była właściwie taka, jak przewidywałam, że będzie. Nie jest to moja pierwsza książka, w której występuje człowiek wynaturzony, dlatego przyczyna choroby nasunęła mi się sama. Moje podejrzenia potwierdziły dopiero wspomnienia Bena, dzięki, którym poznajemy jego życie od dzieciństwa aż po dorosłość. Te rozdziały stanowiły bardzo dobre uzupełnienie, a także potęgowały zawartą w książce grozę.

Na głównej bohaterce Jade, oprócz Benjamina zależy również Dillonowi, który nie spocznie, dopóki nie odnajdzie partnerki, a czas nie jest jego sprzymierzeńcem. Obaj mężczyźni kreowani są na „samców alfa”. Obaj silni – nie tylko fizycznie – twardzi, zdecydowani i nieustępliwi. Choć wiele ich dzieli to również wiele łączy. Duże wrażenie zrobiła na mnie Macy, którą Ben nazywa Brzydką Laleczką. W brutalności dorównuje ona Benowi, o czym częściowo możemy przekonać się już w „Skradzionych laleczkach”, jednak tu jej postać zdecydowanie ewoluowała. Lata niewoli, tortur i przysłowiowego „prania mózgu” uczyniły z niej niezawodne narzędzie w rękach Bena. Bardzo przerażające i bardzo skuteczne.

Ker Dukey i K. Webster prosiły, by nie zdradzać za dużo fabuły i nie spojlerować. Dlatego tylko ogólnie powiem, że tak jak i w poprzednim tomie emocji na pewno nie brakuje. Akcja pędzi, a napięcie, które budowane jest od samego początku, trzyma do ostatniej strony. Nagłe zwroty powodują, że fabuła w pewnym momencie staje się nieprzewidywalna, a zakończenie? Zakończenie świetnie spina oba tomy, wiele wyjaśnia. Pod koniec nawet naszła mnie myśl, że po takim finale to już nie ma o czym pisać, a przecież jest jeszcze jeden tom i wtedy doszłam do końca, a tam bum! Nie mogę się doczekać tego, co wydarzy się dalej.

Polecam każdemu dorosłemu, który nie boi się kontrowersyjnych książek. Obie przeczytałam bardzo szybko i będzie to idealna lektura na gorące, letnie dni.

PREMIERA 18.07.2018 r.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu NieZwykłemu.